علائم آزار دهنده مهبل و واژن (لب های خارجی واژن) در طول یا پس از یائسگی افزایش می یابد یا ممکن است چندین سال پس از یائسگی شروع شود. کاهش استروژن و یائسگی نقش عمده ای در خشکی واژن، خارش، سوزش، ناراحتی و درد در حین مقاربت یا فعالیت های جنسی دیگر دارد. آتروفی واژن اصطلاح پزشکی است که این تغییرات را توصیف می کند.
سندرم دستگاه تناسلی ادراری یائسگی شامل آتروفی آزاردهنده واژن غالبا با علائم ادراری همراه است. آتروفی واژن ممکن است به میزان قابل توجهی بر کیفیت زندگی، رضایت جنسی و رابطه با شریک زندگی تأثیر بگذارد.
برخلاف گرگرفتگی، که به طور کلی با گذشت زمان بهبود می یابد، علائم واژن به دلیل پیری و کمبود طولانی مدت استروژن با گذشت زمان بدتر می شوند.
یائسگی و پیری به شیوه های زیر روی واژن تاثیر می گذارند:
بافت واژن با کاهش ترشحات و روغن کاری، نازک و خشک شده و حالت ارتجاعی آن کم می شود.
عفونت های واژن افزایش می یابد (با افزایش PH اسیدی سالم واژن قلیایی تر می شود).
ممکن است موجب ناراحتی در دفع ادرار و افزایش عفونت ادراری شود.
بافت های شکننده، خشک و ملتهب واژن ممکن است دچار پارگی شده و خونریزی کنند.
در زنان یائسه مبتلا به سرطان ممکن است آسیب بیش تری به بافت های واژینال بخاطر شیمی درمانی یا پرتوهای لگنی وارد شود.
ارسال نظر